یادگیری از میراث‌مان: چراغ راه امروز

مقدمه

این هفته دو مناسبت مهم را در خود دارد که هر دو ما را به اهمیت ایمان، دانش و حکمت معنوی متوجه می‌سازند. این مناسبت‌ها به‌ویژه با چالش‌هایی که مسلمانان امروز در مسیر ساختن جوامعی بر پایه هدایت، اندیشه اخلاقی و خلاقیت با آن روبه‌رو هستند، ارتباطی عمیق دارند.

۴ ربیع‌الثانی: ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) در سال ۱۷۳ق

حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه‌السلام) عالمی فرهیخته و راوی معارف اهل‌بیت (علیهم السلام) بودند. ایشان با نقل احادیث معتبر، نقش مهمی در گسترش دانش اصیل اسلامی و حفظ میراث معنوی امت مسلمان ایفا کردند.

میراث ماندگار ایشان – بویژه در عصر اطلاعات و شبکه های اجتماعی که مملو از مطالب ناصحیح و ناقص هستند – ما را به این نکته رهنمون می‌سازد که باید حقیقت را از منابع مطمئن جست‌وجو کنیم و انتقال دانش را با مسئولیت‌پذیری انجام دهیم. قرآن کریم می‌فرماید:

فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (نحل، ۴۳)

«اگر نمی‌دانید، از اهل آگاهی بپرسید.»

پیام برای مسلمانان امروز: آموختن از عالمان اصیل و مورد اعتماد را در اولویت قرار دهید تا ایمان‌تان تقویت شود و جامعه‌تان از آفت اطلاعات نادرست در امان بماند.

۸ مهر (۳۰ سپتامبر): بزرگداشت مولانا جلال‌الدین بلخی

مولانا (وفات ۱۲۷۳ میلادی) از نامدارترین شاعران و عارفان مسلمان است که آثارش انسان‌ها را به صداقت، عشق به خداوند و وحدت فراتر از تفاوت‌های سطحی فرا می‌خواند. اشعار و حکایات او همچنان الهام‌بخش جویندگان حقیقت در سراسر جهان است.

مثنوی معنوی، یکی از شاهکارهای ادبی و عرفانی مولانا، سرشار از بینش اسلامی و قرآنی است. او برای قرآن جایگاه ویژه‌ای در هدایت فهم قائل بود و در بسیاری از اشعار خود سخنانش را با آیات قرآن زینت می‌بخشید. او در جایی می‌گوید:

معنی قرآن ز قرآن پرس و بس                                                  وز کسی که آتش زدست اندر هوس 

پیام برای مسلمانان امروز: بیایید تلاش کنیم تا اخلاق‌مداری و وحدت بر مبنای ارزشهای الهی، شیوه تعامل ما با دیگران را شکل دهد.

کلام آخر

هر دو مناسبت این هفته – ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و بزرگداشت مولانا جلال‌الدین بلخی – بر یک حقیقت بنیادین تأکید دارند: برای داشتن زندگی درست و جامعه‌ای سالم، باید همواره به دانش اصیل و الهام‌گرفته از قرآن و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) تکیه کنیم و در کنار آن، اخلاق و معنویت را در روابط و رفتار‌مان جاری سازیم.

حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) با تلاش برای انتقال معارف اهل‌بیت، و مولانا با شعرهای پرشور و آمیخته با قرآن و معارف دینی، هر یک در زمان خود و همچنان در زمانه ما چراغی برای هدایت بودند و هستند. امروز هم ما می‌توانیم با پیروی از این دو میراث گرانبها، راهی روشن برای خود و جامعه‌مان بسازیم؛ راهی که بر پایه حقیقت، دین، و خدا‌محوری استوار است.